Kwik, Kwek en Kwak
Oftewel Aris, Emil en Barry. Want dat de jeugd de club domineert moge duidelijk zijn. Niet eerder hadden we zo’n jonge top drie. En eerlijk is eerlijk. Daar waar Emil de afgelopen jaren onbedreigd kampioen is geworden heeft hij dit jaar flinke concurrentie van zijn twee kompanen. En met de overwinning van Barry op Emil in de laatste ronde is de spanning bovenin om te snijden!
De partij tussen Barry met wit en Emil met zwart was een spannende. De opening was de Stonewall Attack. Ik heb dit even op moeten zoeken. Als ik het goed begrijp is de redenatie van wit achter deze variant dat deze opening goed is als je met zwart speelt. En met een zet meer, je mag ten slotte als wit beginnen, moet het voor wit dan ook wel goed zijn. Klinkt in mijn ogen allemaal wat behoudend. En dat is het ook, want in de opening gebeurde nog niet zo veel.
Maar vanaf zet acht begint Barry met het ruilen van de witte lopers een voordeeltje op te bouwen. Dezelfde zet waarop Emil met de dame de pion op b2 slaat. Nou heb ik altijd geleerd dat slaan op b7 slecht is, ook als het goed lijkt. Nu wit een opening speelt waarbij hij de zetten doet die normaal de zwartspeler doet zal het omgekeerde ook wel waar zijn. Dus slaan als zwart op b2 is slecht, ook al lijkt het goed …
De negende zet van Barry, dame c2 is geniaal in zijn eenvoud! Ik had die zelf niet zo snel gevonden. Maar Barry dwing Emil hiermee om de toren op a1 te pakken. De dame van Emil staat nu behoorlijk buitenspel en loopt het risico te worden ingesloten. Het eind van het liedje is dan ook dat Emil zijn dame niet kan behouden. Als de stofwolken van de eerste schermutselingen zijn opgetrokken zijn twee torens geruild voor een dame met pion.
Een tiental zetten gebeurt er weinig. Barry valt in deze fase met zijn paarden binnen op de damevleugel. Hier is echter niets te beleven en hij mag blij zijn dat Emil niet wat aanvallender speelt. Het vuurwerk start weer als Barry tot een spectaculaire afruil besluit. In de stelling van figuur 1 is er alle mogelijkheid om een vork op dame en koning door het zwarte paard op d2 te voorkomen.
Barry besluit dit te negeren en met zijn paard de pion op d5 te slaan. Gewaagd! Er volgen nu een aantal gedwongen zetten. Resultaat is dat Emil weliswaar een kwaliteit voor staat maar dat Barry daartegenover een plus pionnetje heeft. En gezien de structuur mogen we hier gerust spreken van een ‘passed pawn’. Een mooi eindgevecht ligt in het verschiet!
Barry begint de druk gelijk te verhogen. In een vloeiende aanval rukt de pion van d4 op naar d7. Emil is ook niet van gisteren en riposteert direct. Als de pion van Barry op d7 is aangekomen verschijnt het paard van Emil op c6. Veel succes met je promotie, zie je Emil denken. En hoewel deze manoeuvre Emil het paard kost heeft nu Emil een pion die vrij door kan lopen naar promotie! Tot hier hebben zowel Barry als Emil een goede partij gespeeld. Zelf had ik allang een beslissende fout gemaakt. Maar beide heren zijn zoals gezegd aan elkaar gewaagd.
Op zet 35 begaat Emil echter een blunder. Hij schuift zijn koning naar het centrum en speelt Ke6. Het idee is goed. In dit soort eindspelen hoort de koning op het midden van het bord. Helaas ziet Emil over het hoofd dat veld c7 gedekt wordt door de loper en dat Barry met paard c7 een vork op pion en koning kan spelen. Weg passed pawn … weg potentiele dame … en weg winstkansen. Ineens zal Emil moeten vechten voor een resultaat. Maar in het vervolg zal Barry geen fouten meer maken. Zeer beheerst drukt hij door met zijn pionnen. En de toren van Emil is geen partij voor de loper en paard van Barry. Op de 58ste zet geeft Emil dan ook op.
Op het bord naast Emil en Barry speelt Aris een straffe pot tegen Arien. Wat het met Arien is weet ik niet. Hij verkeert in de vorm van zijn leven en elke speler brengt hij in moeilijkheden. Hij is de enige die tegen de gehele top drie gewonnen heeft gestaan. Maar ergens, ergens zit er telkens één verkeerd zetje tussen. Vaak iets met een loper … En ook deze pot trekt Arien aan het kortste eind.
Voor mij was dit niet het einde van kwik, kwek en kwak. Ik speelde tegen Donald Duck. Juist. U begrijpt het al. Het duurde niet lang of zijn neefjes stonden tegenover mij. Gelukkig kregen Kwik, Kwek en Kwak hulp van Joducus Kwak en nog wat andere badeendjes, waardoor ik toch nog kansen had. En uiteindelijk speelde ik werkelijk een leuke pot! En, met dank aan onze nestor Wim, bood Aris mij ten slotte remise. Iets wat ik dankbaar accepteerde! Groet,
Gerard Beerepoot