Ronde 4
Deze week haal ik mijn tegenstander thuis op: het gevecht van de Attaqueerders is in Westwoud gepland.
In het hol van Carlo die vorige week nog een mooie pot van Ronald won en deze week naast de bar rapidpartijen mag spelen.
Wij krijgen een oude barruimte toegediend, en Gerard zoekt uit schaamte voor zijn score meteen het verste hoekje uit.
Het zal een hardbevochten wedstrijd worden die ergens om gaat: ik moet een punt halen om nog een beetje bij te blijven met de middenmoters, terwijl Gerard niet op 0 wil eindigen en met een in het verleden goede score tegen mij zijn eerste punt wil pakken.
Op zet 3 schrik ik al van Pc3: in de Siciliaanse opening ben ik op de club c3 gewend.
Als hij terugbladert in zijn Tata-aantekeningenboekje realiseert hij zich dat hij nooit iets anders dan c3 heeft gespeeld.
Gelukkig maakt het toch niet uit, aangezien openingstheorie ons allebei vreemd is, en elk zetje uitgerekend dient te worden.
Al snel komt de eerste imbalans op het bord:
waar Gerard voor een snelle ontwikkeling kiest speel ik op zijn witvlakkige loper die een kant van het bord moet kiezen waardoor ik het paard op f3 in de penning kan zetten.
Waar Gerard het loperpaar krijgt die hij snel kan inruilen voor een extra pion, weet ik zijn koningskant open te breken door gxf3 te forceren. Theoretisch is dit een positie met gelijke kansen, maar ik moet druk zetten om compensatie voor de verloren pion te behouden.
Er komt een interessante positie op het bord waar verrassend genoeg ik degene ben die hoort aan te vallen.
Toch besluit ik eerst mijn koninginnenkant veilig te stellen om niet meer pionnen te verliezen waardoor Gerard de eerste aanval krijgt.
Het levert geen stukwinst op maar activeert zijn kleine stukken wel, ten koste van wat tijd. Zijn geïnvesteerde tijd geeft mij de ruimte om mijn eigen aanval te starten.
Gerard verdedigt minder accuraat: met 22.c3? – een intuitief logische zet om mijn sterke paard weg te jagen – laat hij zijn zwakke koningskant voor wat het waard is waardoor ik mijn toren kan offeren om pionwinst alsmede de afruil van zijn sterkste verdediger, de witte loper, te forceren.
Zonder witte loper en met de gefragmenteerde pionstructuur aan de kant van Wognum heb ik de kans het af te maken.
De seconden tellen echter snel af vandaag met zestig per minuut en in plaats van de aanval af te maken kies ik ervoor om zoveel pionnen te verzamelen als ik maar kan.
Gerard hoopt met Ta3 zijn afwezige stuk nog in het spel te krijgen, maar de investering is te groot, en mijn stukken staan nog op tijd in de aanval op h2.
Helaas wil ik te graag en in tijdnood vergeet ik te controleren waar het overgebleven paard schaak kan geven.
Ik kan kiezen tussen het verliezen van mijn loper of zijn koningin gevaarlijk dichtbij laten komen.
Gelukkig voor mij zit er geen dodelijke zet bij, en kan ik op tijd het mat afmaken.
Al met al een mooie partij waar wat geluk bij kwam kijken.
Grafzet 22. c3??”