Deze avond de eerste ronde voor de BmW competitie. Persoonlijk vind ik dit een van de leukste tempo’s! Niet in de laatste plaats omdat dit ook het speeltempo van ons eigenste Boerenkool met Worst toernooi is. Wat mij ook deugd doet is dat vandaag twee club iconen voor het eerst aanwezig zijn. Zwarte Gerard en Wim staan aan de bar al een boom op te zetten als ik binnenstap. Deze twee matadoren is het wel toevertrouwd om in een gesprekje van vijf minuten drie keer de wereld rond te gaan, twintig eeuwen of meer beschaving de revue te laten passeren en en passant geloof, hoop en liefde over één kam te scheren. Als ook Jos gearriveerd is – het was een avond van bliksem en donder dus Jos had de elektrische fiets ingeruild voor de auto en daarbij was ook nog eens de AC de Graafweg afgesloten vanwege de nieuwe ovatonde bij de Langereis – kunnen we beginnen.
Al in de eerste ronde krijg ik het knap lastig. Na de wan prestatie van vorige week is Hans er alles aan gelegen om zich deze avond te bewijzen. In de opening weet hij de pionnen voor mijn koning te ruilen voor een stuk. Ik moet alles op alles zetten om niet mat te gaan. Dit kost mij niet alleen veel tijd. Nee, Hans gaat zelf niet sneller spelen, maar investeert net zo veel tijd in een voor hem steeds mooiere stelling. Hierdoor komen we ook nog eens beiden in tijd nood. Dat is mijn geluk. Hoewel Hans beter staat, en eigenlijk de overwinning verdient, biedt hij remise aan. Iets wat ik met grote dank aanvaard! Doordat ik zelf alle tijd en aandacht voor mijn eigen partij nodig had heb ik weinig mee gekregen van de andere borden. Het enige bord waar ik af en toe een blik op kon werpen was het bord naast mij waar Ronald en Wim zaten. Mijn gevoel was dat beiden een goede pot op de mat legde waarbij een remise zeker niet vreemd was geweest.
Emil Zaal – Jos Vlaar 1-0
Ronald Koppes – Wim Velthorst 1-0
Kees Smits – Barry de Vries ½-½
Gerard Beerepoot(w) – Hans Jasperse ½-½
Louis Dijkman – Gerard Beerepoot(z) 0-1
Carlo Oud een bye Zal schaken dan toch een conditie sport zijn? Ik moest de eerste ronde flink aan de bak. Hierdoor was ik natuurlijk wel lekker warm gedraaid. Maar ja, wel al heel wat creatine verbruikt. (Of helpt creatine niet bij schaken?) Carlo had de eerste ronde een bye en leek hierdoor wel meer uitgeslapen dan normaal. Maar Carlo blijft een slow starter. In de opening was er dan ook weinig aan de hand. Een pionnetje voor werd drie pionnetjes voor. Een van die pionnetjes werd een loper, en niet veel later werd die loper een toren. Kat in het bakkie zou je zeggen. Maar Carlo geeft niet op en blijft stug doorspelen. En als ik even niet op let, hup, zo mijn dame naast het bord … Gelukkig had Carlo dit zelf ook niet meer verwacht en pardoes biedt hij remise. De tweede keer deze avond dat ik goed weg kom! Ook deze partij heb ik weer alle tijd nodig, dus opnieuw krijg ik weinig mee van de andere partijen. Zo te horen heeft Emil eenvoudig gewonnen, hadden Ronald en Barry een mooie pot, maar ook weinig problemen en besluiten Jos en Louis terecht tot een remise. Gerard Beerepoot(z) – Emil Zaal 0-1
Kees Smits – Ronald Koppes 0-1
Hans Jasperse – Barry de Vries 0-1
Carlo Oud – Gerard Beerepoot(w) ½-½
Jos Vlaar – Louis Dijkman ½-½
Wim Velthorst een bye
In de derde ronde komt voorzichtig het eerste biertje op tafel. We waren wat later begonnen en de eerste twee rondes hebben lang geduurd. Het is dan ook al over tienen voordat ronde drie van start gaat. Mijn tegenstander is zwarte. Normaal gesproken is hij een angst gegner voor mij. Vooral met vijf minuten partijtjes wil ik nog wel eens het onderspit delven. Dit keer gaat het voor mij echter crescendo! Hoewel ik maar een pionnetje voor sta geeft Gerrit het op. Hij heeft blijkbaar al bekeken dat ik ga winnen. Hoef ik dat niet meer te doen! Als ik denk nu tijd te hebben om bij de andere borden te kijken heb ik het mis. Iedereen is dit keer snel klaar.
Emil Zaal – Ronald Koppes 1-0
Barry de Vries – Carlo Oud ½-½
Gerard Beerepoot(w) – Gerard Beerepoot(z) 1-0
Hans Jasperse – Kees Smits 0-1
Wim Velthorst – Louis Dijkman ½-½
Jos Vlaar een bye
De vierde ronde speel ik tegen Emil. Toch een beetje het Ajax en Feyenoord van onze vereniging op dit moment. In ieder geval ga ik er eens extra voor zitten. Voor mijn gevoel kom ik dit keer lekker uit de opening. Weliswaar wordt opnieuw de g-pion voor mijn stelling weggespeeld. Maar in tegenstelling tot de partij tegen Hans biedt dit mij de gelegenheid om met mijn toren een open en directe lijn naar de koning van Emil te pakken. Daarnaast vechten we allebei om het centrum, waarbij Emil een pionnetje dreigt te verliezen. Een moment van onoplettendheid breekt Emil op. In zijn drang om een en ander te versimpelen ziet hij het schaakmat op g7 over het hoofd. Een mooie pot om voor mij de schaak avond af te sluiten en een overwinning waar ik een lekker gevoel aan over houd! Eindelijk heb ik tijd om bij andere borden te kijken. Met name de partijen tussen Louis en Kees en tussen Ronald en Barry zijn echte krakers. Vooral de partij tussen Ronald en Barry trekt veel kijkers. Zie ook de foto.
In mijn beleving had Ronald met ongelijke lopers zeker remise kansen. Maar Barry blijft koel, blijft zijn tijd goed gebruiken en heeft ook een duidelijk aanvalsplan. Uiteindelijk trekt Barry dan ook aan het langste eind. Gerard Beerepoot(w) – Emil Zaal 1-0
Carlo Oud – Jos Vlaar 1-0
Ronald Koppes – Barry de Vries 0-1
Louis Dijkman – Kees Smits 1-0
Gerard Beerepoot(z) – Wim Velthorst 1-0
Hans Jasperse een bye
Volgende week weer ons normale tempo. Tijd voor mij om daar eens te winnen. Heb er nu al weer zin in!
Gerard Beerepoot(w)