Het schaakspel is uitermate en bij uitstek individualistisch: één op één tot de dood(mat) erop volgt.
Schaken in clubverband (interne competitie) is nog eens een uitvergroting van die kleine oorlog op het enkele schaakbord: het is de totale oorlog. Wie die wint waant zich onsterfelijk.
De toedeling van punten voor die onderlinge strijd moet dus met de grootst mogelijke zorgvuldigheid, eerlijkheid en zuiverheid worden omgeven. Dat betekent bovenal: recht doen aan daadwerkelijk geleverde prestaties binnen de club.
Is bovenstaande dan omstreden? Ja, dat blijkt! Welk sportief, weldenkend mens zou daarop willen afdingen? Er zijn er!
Wie wil er nu 1/3 zonder te spelen? Ik ken ze!
Wie wil er, sterker nog, 2/3 ondanks een verloren bondspartij op vrijdagavond tegen een tegenstander met ongeveer dezelfde rating? Er zijn er!
Het verweer in het geval van de bondswedstrijden, inhoudende dat er anders niemand meer voor de bond zou willen spelen zal mij een zorg zijn. Dan maar geen bondswedstrijden (een contradictie en een monstrum: welke rechtgeaarde schaker maakt zijn partij ondergeschikt aan/ stelt zijn partij in dienst van wie of wat dan ook, anders dan van zijn eigen individuele overwinning?). Wim Velthorst