Tijdnood!
Tijdnood, beste lezer, kent u dat begrip?
Niet iets waarbij je direct aan de plaatselijke schaakvereniging denkt lijkt me. Want “dat zijn toch allemaal mannen (en een enkele vrouw) die de hele vrijdagavond zitten te schaken. Ja, en dan soms maar een partijtje spelen op zo’n hele avond! Dat heeft niets te maken met tijdnood”.
Welnu de werkelijkheid is totaal anders. Ik las daar laatst een stukje over in een boekje van Hans Ree. Het ging over tijdnoodverslaving en het beschreef hoe sommige schakers er een gewoonte van maken om in tijdnood te komen. Ze sturen er gewoon op aan! Wetenschappers hebben ontdekt dat tijdens zulke situaties van grote spanning er in de hersenen een soort stof wordt geproduceerd die lijkt op opium. Deze stof maakt de spanning draaglijker, hij bevordert het concentratievermogen van de tijdnoodspeler maar …… werkt vermoedelijk ook verslavend.
Misschien verklaart dit het gedrag van sommige van mijn clubgenoten.
Wat wetenschappers voor zover ik weet nog nooit hebben onderzocht is de invloed die dit heeft op de tegenstander van de tijdnoodverslaafde. In de praktijk is dát namelijk degene die vaak de vreselijkste blunders begaat. En dat terwijl hij tijd zat heeft om na te denken. Ik denk dat het komt doordat hij het zijn tijdnoodtegenstander extra moeilijk wil maken door ook zelf heel snel te zetten. De tijdnoodspeler krijgt daardoor geen seconde de gelegenheid om na te denken in andermans tijd, zo redeneert hij. De speler zonder tijdnood concentreert zich daardoor op de verkeerde zaken en doet al snel een mindere zet. 
De tijdnoodspecialist van Attaqueer, en daarmee rijp voor een afkickcentrum, is ongetwijfeld Rene Boots. Hij maakt er een sport van om lang na te denken, veel bij andere partijen te kijken en pas in zijn laatste 5 minuten, met de vlag “op vallen”, er eens goed voor te gaan zitten. En als hij dan de tijdnoodfase weer eens heeft overleefd en ziet dat hij nog een halve minuut over heeft, dan vindt hij eigenlijk dat hij zich nog te veel gehaast heeft ook!? De echte tijdnoodspecialisten ijveren dan ook voor de aanschaf van digitale klokken. Daardoor wordt het veel makkelijker om tot op de seconde te zien hoeveel tijd je nog hebt.
Deze week leverde het tijdnoodspel Rene niets op. Na een spannend eindspel moest hij rond de klok van enen berusten in een remise tegen Ron Appelman. Ron had zijn tijd goed verdeeld.
Jeroen Edeling stoot zomaar door tot de regionen waar de medailles verdeeld gaan worden. Dit keer snoerde hij Kees Smits de mond. Geen geringe prestatie want Kees staat als uiterst solide te boek.
Kees Kuip werd niet van de wijs gebracht door het deze week gesignaleerde computervirus Melissa. Zijn computer was niet geinfecteerd en Kees zelf ook niet. Hij verslond Ronald Koppes. Piet Weel en Gerard Verbeek zou je met recht twee “krasse knarren” kunnen noemen. Daarmee doel ik natuurlijk op hun schaakervaring en niet op hun leeftijd! Het lukte geen van beiden om door die muur van ervaring heen te breken en dus werd het een terechte remise. Ze blijven daardoor goed meedoen.
Cees Fris daarentegen was niet opgewassen tegen de Beer van de Noordermeer, Pio van Goor. Sinds Pio thuis dagelijks studie maakt van de nieuwe schaakopening “de Leeuw” is het beest in hem ontwaakt en verslind hij alle tegenstanders.
Hans Jasperse had de boerenkool nog een beetje in benen zitten want hij ging geruisloos ten onder tegen Louis Dijkman. Sander Romein had meer praatjes deze avond. Daar zal zijn klinkende overwinning op Harry Bakker wel mee te maken hebben denk ik……..
Tom van Baar