Mensen vragen mij wel eens “wat is er nou zo leuk aan schaken op vrijdagavond? Ben je de hele week al druk in de weer en ga je evengoed op vrijdagavond ingespannen na zitten denken.” Het antwoord is eigenlijk vrij eenvoudig. Juist het feit dat je zo geconcentreerd bent op je schaakpartij zorgt ervoor dat je alle sores van de afgelopen week van je af kunt zetten. En wat is er nou leuker dan dat je onder je eigen partij in de gelegenheid wordt gesteld om even rond te lopen en naar de wedstrijden van je konkurrenten te kijken? Bij welke sport zie je tegenstanders na afloop zo lang met elkaar de match bespreken? En zo kan ik nog wel even doorgaan!
Al deze facetten bij elkaar maken schaken een van de leukste sporten die er is.
Dat is wat Tom en Lucas in hun onderlinge partij tot het uiterste dreef. En Lucas won! Hiermee is het kampioenschap niet alleen weer open. Het ziet er zelfs naar uit dat Tom, die vanaf de start van de competitie bovenaan heeft gestaan, in twee weken tijd beide hoofdprijzen verspeelt. Immers, de week daarvoor verloor hij nog in de beker finale van René.
Dat is ook wat schaken zo’n wisselvallige sport maakt. Want diezelfde René weet sinds zijn winst in de beker geen partij meer te winnen. Het enige resultaat sinds die tijd is een remise tegen Gerard. Diezelfde Gerard was de week daarvoor zo blij als blik. Zijn dame offer gevolgd door een stikmat tegen Louis moest diezelfde avond nog vele malen aan de bar aan collega schakers worden getoond. Louis ging diep bedroefd naar huis.
Dat is ook wat schaken een lijdensweg kan maken. Neem Niels. Vorig jaar nog bovenin geëindigd, en getipt als kampioenskandidaat, slaat Niels dit seizoen nog geen deuk in een pakje boter. Afgelopen week werd Niels langzaam door Gerard P. van het bord gedrukt.
Zo’n Gerard P. is ook wat schaken zo ondoorgrondelijk maakt. Jeroen, die glad gewonnen heeft gestaan, maakt een verschrikkelijke blunder, waarna hij opgeeft. Gerard P. vindt niet dat dit de verhouding van die avond weer geeft en claimt remise!
Of Paul Grolman die schaken onbegrijpelijk maakt. Iedere week is hij als eerste binnen om bij de start van de partijen geruisloos te verdwijnen. Gelukkig blijft zijn vader, die barman is, wel.
En wat schaken pas echt leuk maakt is dat de volhouder altijd wint. Zo heeft Martin, die anderhalf jaar lang slechts tot een sporadische remise en een uitzonderlijke winstpartij kwam, eindelijk de smaak te pakken. De laatste weken wordt de een na de ander aan de zegekar geregen.
Kortom, dit stukje zo terug lezende, is het onbegrijpelijk dat niet meer mensen de weg naar de schaatskantine in Nibbixwoud weten te vinden voor het gezelligste avondje van de week. Wellicht tot vrijdag!
Gerard Beerepoot